In coronatijd (2021) schreef een vriend van St Leven met de Aarde deze brief
IK ZOU HET NIET WETEN
Dat lijkt te kloppen? Laten we ons leiden door “Ik zou het niet weten”? Laten we dat NIET doen, laten we zelf wel doen wat we weten… intuïtief, uit goede Geest weten we dat: eenvoudig leven, minder reizen, minder eten, meer spiritualiteit en beleving, meer omzien naar elkaar, minder goederen, dingen, schaarste organiseren, Genoeg is genoeg. Ter inspiratie hierbij deze brief van 10 dec 2021 over de zin van Stichting Leven met de Aarde
Lief bestuur
mooi dat we eens allemaal ons licht hier op laten schijnen, dank Leo voor je mail. Ik ben het minst op de hoogte van al deze zaken, zit graag met mijn hoofd in de wolken. En in de kleuren. Heb nooit veel actiefs voor LmdA gedaan in mijn bestuursfunctie, die in eerste instantie alleen formeel was.
Gebruik en technische zaken, vooral getallen, daar kan ik weinig mee. Dyscalculisch. Maar ik hoef de getallen niet te weten om te zien hoeveel energie er nodig is en dat steeds meer. Dat moet ergens opgewekt worden.
Nu lijkt het mij dat het meer zoden aan de dijk zet om ons energieverbruik te verminderen, zonder dwang van bovenaf. Dat vraagt een enorme discipline want we hebben allemaal blinde vlekken. En energieverbuik gaat niet alleen over mijn diepvries, ledlampen, electrische auto, bladblazer, airco enz, maar vooral over mijn bewustzijn.
En de moeite die ik er voor wil doen.
Zolang wij allemaal nog alles willen, werkelijk vrijwel alles, en er gedeeltelijk ook toe gedwongen worden met bv alle apps, alle digitalisering op alle gebieden, zijn we te druk bezig om achter alles aan te lopen en hebben dan ook weer de neiging om “makkelijk” te gaan doen. Zoals ik uit het boek van Nasr leerde; al dat gefrut van mij met plastic en glas is van generlei waarde omdat op groot niveau er zoveel afval gedumpt wordt in (arme) landen dat de tranen je in de ogen komen.
En dan heb ik het nog niet over chemisch afval. Wat mij weer chemo-therapie doet denken. Wie wil er dood? Overal gaat energie mee gepaard of vervuiling en weer energie om dat op te ruimen of te vereffenen. In mijn kleine leefwereld kan ik nog redelijk goeie dingen doen. Maar zodra ik een stap buiten de deur doe, lopend of met benzineauto, loop ik tegen energie aan. Voetgangerslichten al, terwijl er geen enkele auto rijdt. Ik hoef het niet op te noemen, jullie komen ook buiten.
Conclusie; datacentra zijn “nodig”, dwz, zoals de wereld nu is en we vragen er allemaal zelf om.
Ik vergeet ook steeds om mails in te korten of iedere week de prullenbak van gmail te legen. Ik maak ook gebruik van Zoom. Ik ga ook niet demonstreren als ik voor mijn rijbewijs alles digitaal moet doen. Ben al blij als het eindelijk lukt.
Het kan alleen vanaf de basis, de mens, ik denk niet dat het van de overheid kan komen. Gedeeltelijk wel in de besluitvorming. Want al die miljoenen (of miljarden?) steun aan KLM, terwijl ik vandaag hoorde dat er gruwelijk veel gevallen van longkanker zijn bij al de mensen die daar op de grond werken. De gigantische vergiftiging. (en chemotherapie vervolgens, en medicijnen die het grondwater vervuilen, en grote energiegebruikende installaties om dat te reinigen…. kom ik in een vicieuze cirkel terecht? ) En zo gaat het steeds; mensen leggen iets bloot, presenteren dat aan de overheid als oplosser en die doet vervolgens niets of iets anders. Zie toeslagenaffaire al.
Individuele verandering in het handelen is noodzakelijk. als we beslissen niet meer te vliegen, zijn er ook geen vliegtuigmaatschappijen meer. Geen stenen tuin, betekent stoppen met tegels produceren, als er dichtbij spullen gekocht worden en in het goede seizoen, minder vervoer. Als er geen plek is voor datacentra is het de vraag; moeten we dan niet aan de andere kant, die van besparen, beginnen? En dan zie ik hoe veel acties er al zijn en hoe veel tevergeefs. Ik krijg als arme huurder een pakket van de gemeente met ledlampen. Hoeveel mensen pakken dat niet aan omdat het gratis is, terwijl ze led-lampen zat hebben? En begrijpen we dat we zelf dit allemaal betalen? Alles wat het rijk uitgeeft? Dat we daar dan ook doordrongen van moeten zijn en dingen eisen of afwijzen?
Ik zie alsmaar reclame op bv nu.nl of youtube over investeren en bitcoins. Dat lijkt een even normale bezigheid als waspoeder gebruiken, wat de reclame van 60 jaar geleden was… Rijk worden, hebzucht, winnen. Dat is echt waar een appel op wordt gedaan. En dan de verwarring over wat nou wel en niet goed is, die even groot is als wat nu weer speelt op gebied van covid-zaken.( en de tientallen mondkapjes die ik op mijn wandeling op straat liggend tegen kom.) Want niet alles heeft genoeg tijd gehad om zich te tonen. Ik zie vooruitgang, 40 jaar terug was het echt anders en begon biologisch eten enz., maar hielp het? Zijn er nu niet nog veel meer dingen die zich slecht ontwikkelden? Hebben we de tijd om in dit tempo door te gaan? En hoe kunnen we sneller gaan? Een voorlichtende taak zie ik voor Lmda. Maar dan hebben we goede gegevens nodig. Ik zie veel expertise bij jullie 3, maar op alle vlakken zal het wat moeilijker zijn. Hoe bereiken we mensen? Wie heeft er zin om dit te horen en vervolgens te doen? ok, op dit moment kwam de mail van Simon binnen als antwoord op Leo.
Ik onderschrijf helemaal; In het algemeen is het zo lastig om de wenselijke en onwenselijke aspecten van technologie te scheiden, omdat het verkeerde zo makkelijk met het goede of behulpzame komt. Misschien kunnen we iets zeggen over hoe dit toch te doen, maar het is de vraag in hoeverre we daarbij kunnen leunen op democratische principes en/of procedures. Veel mensen ``kiezen met hun gedrag'', wat niet veel heil spelt voor wat we willen bereiken.
Terug naar de mail van Lies; Waar trekken we aan? Aan de democratische keuze? Hoe verwerkelijken we die? Egocentrisme en maakbaarheid, materialisme in alle opzichten, zijn inderdaad in de overhand. Je noemt nogal wat dingen op en ik ben het helemaal met je eens dat er van alles aan moet veranderen willen we nog een aantal jaren verder komen. Maar daar zijn ook allerlei mensen het weer niet eens over de invulling. Want 20 euro voor internetbestellingen; je zult maar gehandicapt zijn en daarvan afhankelijk. Fourniturenwinkels zijn hier ook allemaal dicht; er is geen vraag naar; wie maakt er nog iets zelf? Wie repareert nog een tshirt van 5 euro uit Bangladesh? We kunnen niet terug naar oude tijden, moderne dingen hebben ook voordelen waar we allemaal iedere dag blij om zijn. Maar er moet echt iets gebeuren.
En mijn conclusie is vooral; hoe en wat…. ik zou het niet weten………..
