Lieve Lies,

Tot een mooie visie kwam en kom ik niet.

Ik kan niet verder komen dan dat het te maken heeft met onze verregaande arrogantie, die denkt
dat wij zelf dingen aan Gods schepping kunnen verbeteren.
Ik begrijp de zondeval nog niet, maar dit is zeker een van de oorzaken.
Maar zo denken veel wetenschappers nu eenmaal.

En net als met die rijken, die de wereld regeren en alle wetten naar hun hand zetten en
inmiddels aan hun kant hebben, kunnen wij daar niets aan veranderen.
Hoeveel Anand Giridharadassen of Rutger Bregmannen er ook komen.
Je kunt alleen jezelf veranderen.

Vandaar dus dat het voor ons voelt als vechten tegen de Bierkaai.

Je kunt wel vertikken om het spelletje mee te spelen.

En dat doen wij in feite al: wij hebben geen economische waarde.

Ik ben nogal nostalgisch aangelegd.
Landschapspijn, horizonpijn, adempijn......
Verdriet over verlies van zoveel mooie dingen.

Ik wilde altijd naar buiten.
Als ik maar buiten was, was het goed.
Nu heb ik dat veel minder. Ik merk het me minder aanspreekt, dat alles steeds minder gevarieerd en kleurrijk is. En dat de verhouding lelijke stukken, waar ik doorheen moet, toeneemt.
Lelijke bedrijven, drukke wegen die mooie gebieden doorsnijden, kaalslag, gigantische huizen aan voorheen mooie oevers.
Ik mis de bloemenpracht, het zuivere water, stilte, vogelzang, heerlijke geuren.

Ik heb herinneringen aan een tijd dat je slechts omringd werd door liefde, schoonheid, blijdschap en geluk.
Een tijd waarin je vrij was om te doen wat je wilde en alles wat je deed fijn was.
Waarin je samen was en vrij en blij met zijn allen.
Waarin je een huis had met een prachtige tuin. Waar van alles genoeg was en iedereen welkom was.

Dat klinkt als het paradijs en dat voelde ook zo.
Ik heb het meegemaakt in mijn jeugd.
Ik heb liefde en saamhorigheid gekend en tijd zonder einde.
Tijd voor elkaar, aandacht voor elkaar.
Ik ben niet de enige. Ik heb verhalen gehoord van vriendinnen uit allerlei landen, van allerlei rassen, van alle leeftijden. Mooie verhalen.
Puur geluk heeft bestaan en bestaat nog steeds.
Maar het wordt schaarser en schaarser.
En dat terwijl de natuur overvloedig is en gul.

Werk om aan onze basisbehoeften te voldoen, neemt praktisch al onze tijd in beslag.
En alles omwille van een economie die uitgaat van een schaarste die er niet was, ontstaan zijn door de gigantische footprint, die de economische groei teweeg heeft gebracht.
Tekorten ontstaan door hebzucht en zelfzuchtigheid.
Het heeft ons geld opgeleverd.
Maar we krijgen een steeds groter tekort aan alles wat het leven de moeite waard maakt.

Een ding is mij meer dan duidelijk: terug naar het paradijs is nog mogelijk.
Nog net!
Want als we zo doorgaan, gaat de klimaatverandering ook door.
We zitten aan de randjes van het laatste mooie en fijne.
Het meeste is verdwenen en verdwijnt in rap tempo verder.

Het is zo duidelijk zichtbaar.
Als je ziet wat er gedurende mijn generatie aan moois is verdwenen!
En sinds de tijd van mijn grootouders.
Om maar niet te spreken van voor de industriële revolutie.
Revolutie? Evolutie? Devolutie.
Ik zie alleen verlies en achteruitgang
Op een punt na misschien: beschaving en moraal.
Ja die is, bij veel mensen met de eeuwen vooruit gegaan.
Maar is bezig zienderogen weer te kelderen.

Een landschap zo mooi, zo schitterend mooi.
Zo moet het geweest zijn toen de wereld begon.
(Vrij naar: De man in de Wolken: Koos Meinderts en Harrie Jekkers.)

Die ongerepte, zuivere en prachtige wereld die er in het begin geweest is.
Het wordt me met de dag duidelijker dat wij zelf begonnen zijn die af te breken. En het tempo waarin het gebeurt gaat sneller en sneller.

Een paar maanden geleden hebben een aantal organisaties besloten om een opzienbarend doel na te streven - om meer mensen op de been te brengen voor het klimaat dan ooit tevoren. Op zondag 21 september hebben zij dit voor elkaar gekregen. Honderdduizenden mensen gingen de straat op in New York en in meer dan 2000 andere gemeenschappen over de hele wereld. Het was een prachtige uitdrukking van onze liefde voor alles wat door klimaatverandering bedreigd wordt, en van onze hoop dat we deze wereld kunnen redden en een samenleving kunnen opbouwen die aangedreven wordt door 100% duurzame energie. 

Lees meer....

nog meer ....

en nog meer...

Wat Yvonne Beerepoot vindt belangrijk dat mensen meer kennis delen omtrent een vitale spijsvertering!! Want dan hoef je minder te eten, te koken, te kopen, te dragen uit de winkel en voedsel te verbouwen! Een oplossing voor vele problemen.

Verder droom ik van 'ogen en oren op straat', dit is een sociaal actiemodel wat je vooral in aziatische landen ziet en wat vroeger hier in alle dorpen en winkelstraten ook zo gewoon was.

Tot slot vind ik het reuze belangrijk dat fabrikanten mobiele telefoons, lampen en apparaten maken met minder straling. Het is te beschadigend voor de gezondheid van jong en oud. Kortom: Maak geen giftige produkten en verbied stralende produkten, hanteer het voorzorg principe.

Beste mensen,

Om te beginnen; een goed idee om een soort van groepsmail te starten om zo langzaam te ontdekken hoe en wat voor duurzame samenwerkingsverbanden er kunnen ontstaan.

Mijn droom is dat we meer mededogen gaan voelen voor onze Medeschepselen, de dieren (Lucas 12: 6 Het Dier Medeschepsel en Uniek schepsel) en vanuit dat mededogen géén vlees meer kopen/opeten wat afkomstig is van dieren uit de bio-industrie. Ook Bijbels gezien zijn er genoeg aanknopinspunten die dat ondersteunen.

Mijn droom is ook dat we met zijn allen niet langer gezien worden als een klein groepje idealisten maar ook buiten onze eigen kring gezien en gehoord gaan worden.

Dit is in het kort mijn oprechte droom!

Zelf eet ik geen vlees maar dat is mijn persoonlijke keus.

Vriendelijke groet en tot ziens,

Wennie Blankestyn en Marianne Dart

namens de werkgroep Kerk en Dier, Utrecht

De Droom van Piet Sevenhuijsen is dat er over al op Aarde veel Spiritueler gebouwd gaat worden. De bron van  onvrede, onkundige beslissingen en afbraak is gebrek aan spiritualiteit.
Spiritueel bouwen kan een grote bijdrage leveren aan toenemende spiritualiteit.

Peter van Kan spreekt namens het Platform Zelfbeschikking en Voeding

Hoewel slechts een minderheid van de bevolking een materialistisch wereldbeeld aanhangt, is dit wel dominant in allerlei aspecten van de samenleving. Gezondheidszorg, voeding, ethische kwesties.
Mijn droom is daarom dat er een platform komt dat namens holistische denkend/levend Nederland kan spreken in wat 'het publieke debat' heet, en dat in beleids- en adviesraden kan meebepalen hoe onze samenleving eruit ziet. Er wordt aan gewerkt: het Platform Zelfbeschikking Voeding en Gezondheid is in aanbouw.

Mijn droom om deze film te maken heb ik gerealiseerd: Vijfsterren Monument – Bouwen voor Mensen. De film is bijna klaar, is er nu in het Nederlands, Engels, Duits. Zie www.jannekemonshouwer.nl   Nu de volgende stap: distributie, mijn droom is hierbij: ook naar (hoge)scholen en universiteiten internationaal.
Het werk dat ik nu ook ga opstarten is: mensen en kinderen inspireren om groente-tuinen aan te leggen, privé en in samenwerkingsverband, en fruitbomen planten ook in de bebouwde kom. Dat is enig werk! En zo’n initiatief is hard nodig om zelfstandig te blijven in deze tijd van enorme veranderingen. Bovendien is het gezondmakend werk voor onszelf en voor de Aarde

Goede mensen,

Mijn droom is een samenleving waarin iedereen vrij een marktsegment mag bedienen, zonder concurrentie, omdat een democratisch gekozen brancheorganisatie heeft bepaalt dat het goed is dat ik en met mij een ieder – gezien het feit dat ik aan duurzame criteria voldoe en gezien mijn talenten en offerte - bepaalde dingen voor een groep mensen doe.

Vrij van concurrentie, tegen een democratisch vastgestelde prijs. En dat voor vijf jaar. Marktverdeling op basis van ieder zijn deel in plaats van op basis van het recht van de sterkste, de machtigste, de rijkste, etc. van de markt van nu.

Dit in een samenleving waarin de inkomens vrijwel niet van elkaar verschillen en een talent voor een talent en een dienst voor een dienst en een uur werken voor een uur werken geld.

Omdat we gelijkwaardig zijn, en een ieder nodig is! Een samenleving waarin een ieder bijdraagt naar vermogen en ontvangt naar behoefte. Een samenleving waarin qua bestuur een ieder een gelijkwaardige inbreng heeft bij agendering, communicatie en besluitvorming.

Basisdemocratie waarin steeds de groep beslist!

Hans Ouwejan.

Mijn droom is, dat alle mensen die elektrische energie gebruiken dat ook bewust doen en dan met een band met de bron en het landschap wat daar bij hoort.

Het is mijn droom om van het meest anonieme product ter wereld een product te maken dat herkenbaar en betrouwbaar is, een droom die met de nieuwe techniek van de slimme meter mogelijk kan worden zoals ook telefax, e-mail en SMS mogelijk zijn geworden.