Gezond bouwen en wonen en werken en recreëren
Een integrale aanpak!
Verslag
Juri begint met de opmerking dat hij de integraliteit mist, overal. Die zijn we kwijt. Het gaat om een integrale, holistische aanpak, de samenhang der dingen. Hoe werkt het een op het ander? In de meeste gevallen is er niet één oorzaak, maar is er een bundel van oorzaken. Daardoor ook een toename van SOLK.
We weten door het toepassen van technieken niet wat we in gang zetten in levende wezens.
We moeten dus weer de integraliteit en samenhang gaan zien, holistisch te werk gaan. Niet symptoom bestrijden, maar de oorzaak achterhalen. De nationale gezondheid staat op het spel.
Steeds de vraag stellen: Waar ben ik? We zitten steeds meer in een gebouw. Dit gebouw is veelal gemaakt uit materialen waarvan we de samenstelling en de uitwerking op onze gezondheid niet weten.
Sinds eind jaren 70 zijn enkele effecten van bouwmaterialen beschreven. Prof.dr. Michiel Haas is hierin een goede onderzoeker. Hij is lid van de Vereniging Integrale Biologische Architectuur (VIBA).
Kan ik ziek worden van de plek waar ik werk? Waar komen de klachten vandaan?
Bouwbiologie is een wetenschap die vanaf de jaren 50 is ontwikkeld o.a door Hubert Palm. Ook Ludwig Schröder- Speck heeft veel gedaan in Zwitserland. De omgang met water door opvang en hergebruik en ondergrondse wateraders in de bouwwereld zou heel anders kunnen. In feite bouwen we deels heel ongezond. Boekaanrader: Das gesunde Haus, die Heilung des kranken Hauses.
Door het toepassen van gewapend beton zitten we in feite in een kooi van Faraday. Kunststoffen zijn veelal een mix, waarbij we niet weten wat die mix doet.
Hetzelfde zien we bij voeding. Wat hebben we geleerd van de bouwschandalen? Enkele voorbeelden:
- Asbestplaten geven longvlieskanker
- Lekkerkerk, een wijk gebouwd op gifgrond
- Aceton als verfoplossing en andere gifstoffen zijn vrij verkrijgbaar
- Milieuvergunningen via milieueffectenrapportage (mer) worden niet gehandhaafd!
- Waar blijft gezondheidseffectenrapportage (ger); steeds meer mensen worden ziek in of van hun eigen woning: bijvoorbeeld lawaaioverlast. De norm wordt nauwelijks gehaald?
We bouwen nog steeds op gifgronden om kosten te besparen.. wordt afgedekt en we doen net of er niets aan de hand is. Het is kostenbesparend op korte termijn en mensen worden niet gehinderd door kennis van zaken.
Als we terugkeren naar jaren ’20 van de vorige eeuw zien we een samenwerking tussen artsen (hygiënisten) en ingenieurs, interdisciplinaire samenwerking: Hoe bouw ik gezonder, welke bouwmaterialen pas ik toe (Gezondheidswet 1902)? Nederland liep door invoeren van Woningbouw-wet in 1901 wereldwijd voorop door eisen te stellen aan sociale woningbouw. Architecten Jan Duiker
en Bernard Bijvoet pasten de kennis over het effect van grote glasramen in zake het toetreden van daglicht en zonnestraling toe in het spraakmakende sanatorium ZONNE-STRAAL in Hilversumse bossen (1931 voltooid). De ZON doet het genezende werk: zon georiënteerd ontwerpen en bouwen.
De volksziekte TBC is door deze interdisciplinaire samenwerking van destijds is in een mum van tijd haast verdwenen. De sanatoria waren succesvol bij bestrijding, hun poorten zijn inmiddels gesloten. Zonnestraal is nu een congrescentrum..
En ….Afleren is tien maal zo moeilijk als aanleren. Het goede aanleren is dus essentieel en efficiënt.