Brief aan de Nederlandse bisschoppen
Geachte bisschoppen, geachte bisschop Eijk,
We horen en lezen de laatste weken veel over de uitbraak van ebola in Afrika.
Dit virus is werkelijk erg sterk en alle leven vernietigend, wanneer een mens (en een dier?) geen of onvoldoende immuniteit heeft kunnen opbouwen.
Wat we ook zagen, is dat de mensen in Afrika meestal anders met informatie en geloof omgaan, dan mensen in ons deel van de wereld.
Het niet aanraken van de geliefde dode, het in plastic verpakken... het moet allemaal heel erg zijn en ook een onverklaarbaar ("duivels")mysterie
Hoe dan ook, het lijkt mij zo extreem nodig wanneer u met de centrale leiding van de kerk contact opneemt over hoe dit pastoraal en ook wetenschappelijk te communiceren.
Wat zou het goed zijn wanneer op korte termijn alle katholieke (in samenwerking met alle andere geestelijke stromingen) kerken in Afrika hun zondagse preek wijden aan ebola en hoe daarmee om te gaan. Daarbij uitleggen wat dit virus is en hoe het werkt, maar vooral...
Geen ziekte als straf van God, maar wel een ziekte om samen te overwinnen.
Een "relativerende" kijk op de dood en een makkelijker aanvaarden van deze periode van anders omgaan met de geliefde doden, zodat mensen beter kunnen aanvaarden dat het nu anders is vanwege de gegeven natuur van deze ziekte, niet nog meer angst ontwikkelen. Vertrouwen op God, maar zelf doen...
Beschikken u en de Paus over mogelijkheden hiertoe onze bisschoppen en geestelijk leiders in Afrika snel toe te rusten en te stimuleren om dit te doen?
Het gaat er ook om dat mensen snel het melden wanneer er een zieke is in hun familie en dat zij zich daarvoor niet te zeer "schamen". Ook daarbij zou iemand van de plaatselijke kerk een vertrouwelijke rol kunnen spelen. Dat zij weten dat bij snelle isolatie en hulp erger voorkomen wordt en dat de zieke veilig is in Gods hand, niet in die zin volkomen materieel, als lichaam, maar wel in de geest. Dat kennis en geïnformeerd zijn juist ook voor gelovigen heel belangrijk is.
Het is nodig dat u hier snel een communicatietraject op zet. Maar misschien is dat al het geval, want ik hoor berichten dat als we binnen 60 dagen niet veel meer insluiting van de afzonderlijke patiënten realiseren "er een veel grotere ebolaramp" ontstaat.
O.a. Oxfam Novib en Uniceff vragen extra geld uit de bevolking. Dat is te laat en er zijn daarbij andere wegen om samen heel veel te doen, om mensen te ondersteunen bij het kunnen maken van de goede beslissingen en goede handelingen.
Samenwerken met ziekenhuizen en alle hulpverleningsorganisaties is nu essentieel. Wie neemt de leiding en coördineert?
Heeft u daartoe contact met de onze regering, de EU, met de ziekenhuizen, met de hulpverleningsorganisaties?
De Heer sluit niemand uit, ook niet in samenwerken.
Veel sterkte en goeds in de belangrijke positie die u heeft.
Wacht nu niet af tot uw reguliere vergaderingen, want elke minuut telt.
Met hartelijke groet,
Lies Visscher-Endeveld